IK voel me vreemd en bedrogen,
Je hebt me kei hard voorgelogen.
Waarom zei je het niet eerder,
Nu doet het alleen maar zeerder.
Had je het maar gewoon gezegt,
en aan mij goed uitgelegt.
Nu voel ik me niet fijn,
Het lijkt net alsof ik geen huid meer heb, en dus kwetsbaar zou moeten zijn,
maar het doet niet eens meer zoveel pijn.

IK zal vanaf nu mijn gedachtes niet gauw meer met iemand delen,
eerst zal die open wond helemaal moeten helen.
MIJN zorgen....
die houd ik voortaan verborgen,

Dat deze vriendschap nu ineens een stuk minder of zelf over is,
wil niet zeggen dat ik de fijne tijden niet mis.
Maar die fijne tijden zijn nu ineens voorbij gegaan,
Ik heb alles wat ik kon eraan gedaan.
Al die tijd heb ik je in dingen vergeven,
Maar als IK een fout maak kun je daar niet mee leven, en het me niet vergeven.
Je hebt wraak genomen op een hele gemene manier en je hebt me heel veel pijn gedaan.
Je bent echt gewoon te ver gegaan.
IK wil je wel vergeven, maar hoe kan ik je nog ooit vertrouwen?
Ik dacht al die tijd dat ik op je kon bouwen.

Vrienden komen en vrienden gaan, ik denk dat onze vriendschap langzaam weg is gegaan.......
M