De twee tovenaars
In het bos stond een tovenaar,
te turen naar de bomen.
Hij luisterde naar hun story's
uit lang vervlogen tijden.
De ene vertelde hem,
over zijn vruchten
die hij liet vallen
om de dieren eten te geven.
De andere vertelde hem
over een eenzaam kind
dat elke dag hem water gaf
met de tranen van het kinds verdriet.
De tovenaar nam zijn staf
en prevelde een naam,
die door het bos galmde,
om in de oren van het kind te vallen.
Plots als uit het niets,
verscheen het kind voor hem.
En hij vroeg met zachte stem:
"Waarom die tranen van verdriet?"
Het kind zei tegen hem:
"Sinds mijn ouders weg zijn,
heeft mijn leven geen zin meer,
omdat er niemand is die zegt wat ik moet doen"
De tovenaar keek hem sip aan
en pinkte een traan weg,
die geboren was uit zijn oog,
bij het aanhoren van zoveel verdriet.
Hij zei met een diepe stem,
tegen het lieve kind.
"Je wordt mijn leerling,
om met mij te samen te werken."
Eeuwen later, in onze tijd,
lopen nu 2 tovenaars naast elkaar.
Om bij de treurige gezichten
een glimlach te toveren.
Wanneer het niet meer gaat, zoals het moet.
Wanhoop niet en kijk in de ogen van je geliefde.
zo komen de 2 tovenaars naar je toe,
om je een glimlach te schenken.
te turen naar de bomen.
Hij luisterde naar hun story's
uit lang vervlogen tijden.
De ene vertelde hem,
over zijn vruchten
die hij liet vallen
om de dieren eten te geven.
De andere vertelde hem
over een eenzaam kind
dat elke dag hem water gaf
met de tranen van het kinds verdriet.
De tovenaar nam zijn staf
en prevelde een naam,
die door het bos galmde,
om in de oren van het kind te vallen.
Plots als uit het niets,
verscheen het kind voor hem.
En hij vroeg met zachte stem:
"Waarom die tranen van verdriet?"
Het kind zei tegen hem:
"Sinds mijn ouders weg zijn,
heeft mijn leven geen zin meer,
omdat er niemand is die zegt wat ik moet doen"
De tovenaar keek hem sip aan
en pinkte een traan weg,
die geboren was uit zijn oog,
bij het aanhoren van zoveel verdriet.
Hij zei met een diepe stem,
tegen het lieve kind.
"Je wordt mijn leerling,
om met mij te samen te werken."
Eeuwen later, in onze tijd,
lopen nu 2 tovenaars naast elkaar.
Om bij de treurige gezichten
een glimlach te toveren.
Wanneer het niet meer gaat, zoals het moet.
Wanhoop niet en kijk in de ogen van je geliefde.
zo komen de 2 tovenaars naar je toe,
om je een glimlach te schenken.
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 03 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||