de nacht
als het avondrood valt,
de duisternis voor de zon komt te staan.
en de sterren zachtjes glinsteren,
is het tijd om naar dromenland te gaan.
maar voor ik het weet,
begint de stad te ontwaken.
ik kijk vermoeid om me heen,
en zie het onbeslapen laken.
ik hoor de kinderen in de verte,
maar ik blijf onbewogen.
het huis begint te leven,
ik zucht en sluit men ogen.
§linda§
de duisternis voor de zon komt te staan.
en de sterren zachtjes glinsteren,
is het tijd om naar dromenland te gaan.
maar voor ik het weet,
begint de stad te ontwaken.
ik kijk vermoeid om me heen,
en zie het onbeslapen laken.
ik hoor de kinderen in de verte,
maar ik blijf onbewogen.
het huis begint te leven,
ik zucht en sluit men ogen.
§linda§
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Zaterdag, juli 06, 2002 08:36 |
| voor vanavond dan alvast ...slaapwel...maar dan wel 's nachts.... | |
| Koelemij, Harold: | Donderdag, juli 04, 2002 16:14 |
| kwaliteiten ontspringen uit moeders vingers graag gelezen |
|
| tkigo: | Donderdag, juli 04, 2002 07:21 |
| Altijd vermoeid en het monotone ritme van ontwaken en slapen. Mooi afgemaakt. Tkigo |
|
| Basje : | Donderdag, juli 04, 2002 01:10 |
| eng hoor........ ik hoop dat je een beetje kan slapen vannacht... kus bas |
|
| michris: | Donderdag, juli 04, 2002 00:43 |
| laat de slaap maar komen en je even alles doen vergeten... liefs, michris |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||