Ode aan Ilona .
Ik heb heel lang getweifeldt
Of ik nog verder leven zou .
Het leven had geen zin meer,
Het was alleen maar leed en rouw .
Toen leerde ik Ilona kennen
Wat een opmerkzame vrouw .
Ik moest er wel even aan wennen .
Ze schreef gedichten ,ik dacht « wauw »
Het waren reeksen met gedichten.
Bijna een websait voor haar alleen
En daar moest ik voor zwichten .
Om die schoonheid kon ik niet heen .
Ze schrijft over het leven .
Met liefde en veel gevoel.
Een doel om naar te streven .
Je weet wat ik bedoel .
Ze doet voor ieder wat ze kan
Troost de levenden,betreurd de doden.
Ze heeft,daar ben ik zeker van .
Wat mensen maakt tot goden .
Pramodah ;