Groeien
Geloven in ontkiemend zaad
doorboren zandkorrels
tot een pad naar de hemel
badend in de stralen
voel je de energie van de zon
tot een vooruitziend blik
vallen met het eerste herfstblad
de zorgen van je tak
die fier het luchtruim kiest
warmte vervult je als sneeuwvlok
die van het aards bestaan
een helder afscheid neemt.
04-07-‘02/23:52
Reacties op dit gedicht
| free: | Vrijdag, juli 05, 2002 10:08 |
| mooi stukje poezie.... liefs free |
|
| michris: | Vrijdag, juli 05, 2002 00:39 |
| tis heel mooi beschreven en toch word ik er een beetje triest van...ligt aan mijn gemoedsstemming waarschijnlijk. michris |
|
| Sheena: | Vrijdag, juli 05, 2002 00:29 |
| een plaatje ... echt waar ;-) Sheen (mooie achtergrond trouwens ;-) |
|
| vins: | Vrijdag, juli 05, 2002 00:26 |
| amai schooooon | |
| Hanneke Eirinn: | Vrijdag, juli 05, 2002 00:22 |
| :) mooie Engel.. :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||