Hou er nou maar mee op
Ja hoor, gaan we weer
Laat mij erbuiten deze keer
Ben benieuwd wat er gaat gebeuren
Boos dichtslaande deuren
Nijdige voetstappen door de gang
Hopelijk duurt het niet te lang
Ze roept de gekste dingen
Gooit met trouwringen
Beloofd weer weg te gaan
Zegt dingen nooit te hebben gedaan
Roept dingen als: ik trap er niet meer in
Word ongeloofwaardiger met iedere zin
Hij kijkt er niet eens meer van op
Altijd dat gezeur aan zijn kop
Vraagt zich al lang niet meer af
Wat het was in haar waar hij zo om gaf
Hij vind het eigenlijk wel best
Dat zij zijn leven verpest
Op mijn rug lig ik in mijn bed
Waarom is het dat hij haar niet aan de kant zet
Blijf niet bij elkaar voor de kinderen, voor ons
Toe pap, geef haar de bons
Voor mij hoeft het niet meer
Dat gezeik iedere keer
Dat is nou dus mijn wens
Gooi haar eruit, die onmamma, dat onmens
Reacties op dit gedicht
| xxx jan xxx: | Dinsdag, juli 09, 2002 15:03 |
| En ze kijkt naar alle kleurtjes in haar kamer..bij de ondergaande zon:-) liefs, xxx jan xxx |
|
| arie: | Vrijdag, juli 05, 2002 20:05 |
| Zo moeten leven is geen leven, daar heb je gelijk in. Probeer eens met praten met je vader hoe hij erover denkt... dan heb je meer zekerheid liefs, Arie |
|
| * nijntje *: | Vrijdag, juli 05, 2002 18:31 |
| ik wens je veel sterkte, anne!! zo'n ruziegemaak van je ouders moet echt verschrikkelijk zijn... Probeer er met iemand over te praten ... knuffeltjes van nijntje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Spinnekop | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||