Sinds ik je ken lig je me nauw aan het hart.
Ik vind je zo lief.
Je werd direct mijn hartedief.
Als ik kon,
nam ik je onmiddellijk mee.
Dan liet ik je nooit meer gaan
en gaf ik je het gevoel
van nooit meer alleen te staan.
Door een op hol geslagen fantasie
moet ik steeds terugdenken aan toen.
Denken aan wat er kon gebeuren,
hoe jij mijn wereld kon kleuren.
Maar ik was er het hart van in
toen iemand me zei:
'Hij heeft een vriendin.'
Nu zeggen ze:
'Hij is weer vrij'
en droom ik weer:
'Hij is van mij.'
Mijn vriendin krijgt het er soms van
op haar zenuwen
en dan wil ze me tegen je duwen.
Ik zeg dan dat ze niet mag
maar terwijl onderdruk ik een lach.
Ik hou ervan je aan te raken.
Toevallig,
maar zo kunnen we het maken.
Nu rest er me nog 1 vraag:
'Zie jij me graag?'
Dit gedicht heb ik ongeveer een jaar geleden geschreven. Nu probeer ik deze jongen, na 1 jaar en 10 maand, uit mijn hoofd te zetten.