Gedachten bij het water
De zon die ondergaat
De zee die zachtjes opkomt en geleidelijk aan weer wegtrekt
De wind die dor mijn haren gaat en zachtjes fluistert:
“Ik wou je niet verlaten maar m’n leven had geen zin meer.
Ik hou van jou.”
Het wordt donkerder
Ik zit daar alleen op strand
Maar toch is er iemand
Jij
In m’n gedachten
Want ik werkelijkheid
Ben je er niet meer
Door de beroving die je hebt gepleegd
Op je eigen leven.
De zee die zachtjes opkomt en geleidelijk aan weer wegtrekt
De wind die dor mijn haren gaat en zachtjes fluistert:
“Ik wou je niet verlaten maar m’n leven had geen zin meer.
Ik hou van jou.”
Het wordt donkerder
Ik zit daar alleen op strand
Maar toch is er iemand
Jij
In m’n gedachten
Want ik werkelijkheid
Ben je er niet meer
Door de beroving die je hebt gepleegd
Op je eigen leven.
Over dit gedicht
| Auteur: veronique | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 17 december 2000 | ||
| Thema's: | ||