Die ene reflectie
Ik zie iemand,
weet niet wie.
Heeft ze een naam?
Ik weet het niet...
Een traan streelt haar gezicht.
Verdriet spreken haar ogen.
Haar mond vertelt haar pijn.
Een tweede traan...
Die ene reflectie,
vertelde me een gevoel,
van angs en pijn.
Door die ene reflectie...
Barre kou hing in de atmosfeer.
Een derde traan.
Haar ogen nog steeds sprekend.
Haar mond nog steeds vertellend.
Door die ene reflectie,
wist ik heel wat meer.
Door die ene reflectie,
noemen ze mij een spiegel...
weet niet wie.
Heeft ze een naam?
Ik weet het niet...
Een traan streelt haar gezicht.
Verdriet spreken haar ogen.
Haar mond vertelt haar pijn.
Een tweede traan...
Die ene reflectie,
vertelde me een gevoel,
van angs en pijn.
Door die ene reflectie...
Barre kou hing in de atmosfeer.
Een derde traan.
Haar ogen nog steeds sprekend.
Haar mond nog steeds vertellend.
Door die ene reflectie,
wist ik heel wat meer.
Door die ene reflectie,
noemen ze mij een spiegel...
Reacties op dit gedicht
| Dark-Enchantress: | Zondag, juli 07, 2002 15:49 |
| ... weet niet wat ik er op zeggen moet, terwijl ik toch reageren wil... pfff... weet ut echt niet... schitterend, dat is wat ik er van maken kan... zit hier écht met mun bek vol tanden! kussies, Kirsten |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lenore | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||