De duisternis zou stoppen
De duisternis zou stoppen
jouw hart ligt nu verborgen
in donkere spelonken
waar ’t bijna is verdronken
zieltogend en vol zorgen
het klopt daar ongehinderd
in eigen onmacht woelend
maar toch nog altijd voelend
misschien zelfs niets geminderd
vertwijfeld, op mijn hoede
omdat je mij wil sparen
mijn liefde wil bedaren
je wil me slechts behoeden
gevoelens zo doorzichtig
die mijn gevecht niet staken
je blijft me verder raken
daarom ben ik voorzichtig
met zeven kaarsen dalend
heb ik me voorgenomen
om bij jouw hart te komen
maar altijd weer verdwalend
de kaarsen laat ik branden
om alles te verlichten
jij kan je daarop richten
om tot bij mij te komen
mijn hart kan blijven kloppen
als jij me daar zou vinden
de harten zou verbinden
...de duisternis zou stoppen...
Reacties op dit gedicht
| eclips: | Woensdag, juli 24, 2002 23:51 |
| zou je die fictie niet weglaten mama ? erg knap verwoord !!!! knuffel |
|
| sleepless: | Dinsdag, juli 09, 2002 20:36 |
| hoop te worden verweven heb je prachtig omschreven in je zinnen van zeven Prachtig! Groetjes. |
|
| Jacobs Ivan: | Zondag, juli 07, 2002 20:11 |
| mooi gedicht ! | |
| wijnand.=: | Zondag, juli 07, 2002 08:44 |
| schitterend | |
| linda vangheluwe: | Zondag, juli 07, 2002 01:10 |
| zucht om van weg te dromen. liefs linda |
|
| Ana (stacia): | Zondag, juli 07, 2002 00:30 |
| Waaw ! Die laatste zin maakt het einde perfect. |
|
| DrieGeetjes: | Zondag, juli 07, 2002 00:27 |
| ;-) | |
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||