Praten, praten, praten
Zoveel woorden al verspild
Gaatjes werden gaten
Terwijl ze moesten worden geheeld.

Zoveel tranen kwamen eraan te pas
Je dwong mij het te vertellen
Ik moest schreeuwen dat het over was
Was het nodig mij zo te kwellen?

Begrijp je dan niet hoeveel pijn het deed
Hoe moeilijk het was ook voor mij
Dat ieder woord in mijn lichaam sneed
Mijn hart huilde bij alles wat ik zei.

Ik smeekte je het te accepteren
Terwijl ik snikkend voor jou zat
Maar jij zou mij wel even leren
dat jij de macht in handen had.

De angst die ik toen voelde
De blik die ik in jouw ogen las
Ik weet nu wat ze bedoelde
Toen ze vertelde dat je gestoord was.

Gelukkig is dit verleden tijd
Ook al zal ik niet alles kunnen vergeten
Die kwellende angst ben ik nu kwijt.
Ik heb gewonnen, dat mag je gerust weten.