Donker en Droef
Als de vermoeide zomerzon
langzaam maar gestaag
troebel ten onder gaat
in een gigantisch galactisch graf,
en de eerder enorme wereld
herleid wordt tot een wazig zwart,
een obscure schimmenschemering,
onder overweldigende wolken,
dan wakkert de weemoed op,
als vlammeloos vuur,
dan duiken depressies op,
als duistere dekens,
dan stort mijn moreel in,
als een slappe sneeuwhut
in een plotse poolnacht...
langzaam maar gestaag
troebel ten onder gaat
in een gigantisch galactisch graf,
en de eerder enorme wereld
herleid wordt tot een wazig zwart,
een obscure schimmenschemering,
onder overweldigende wolken,
dan wakkert de weemoed op,
als vlammeloos vuur,
dan duiken depressies op,
als duistere dekens,
dan stort mijn moreel in,
als een slappe sneeuwhut
in een plotse poolnacht...
Reacties op dit gedicht
| Hanneke Eirinn: | Maandag, juli 08, 2002 20:28 |
| :) yeps..the midnight blues.. mooi verwoord.. | |
| Robski: | Zondag, juli 07, 2002 22:29 |
| Sterkte... de zon zal weer opkomen... Groetjes, Robski |
|
| Susanne X: | Zondag, juli 07, 2002 19:30 |
| Mooi neergezet! | |
| DrieGeetjes: | Zondag, juli 07, 2002 18:56 |
| ;-) | |
| martina...: | Zondag, juli 07, 2002 16:01 |
| mooi geschreven... liefs, knuffel mar |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Purple Pinguin | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||