Loslaten
Ik val
een diepe val
in het koude, natte water
Het laatste beetje lucht
dat me nog rest
wordt hard uit mijn longen geperst .
Nu ben ik los,
verloren en vrij
te midden van het water.
Een kalm en zalig
gevoel van loslaten.
Ik mag gaan,
ik hoor je fluisteren:
ga maar,
je mag nu.
Ik zak dieper en dieper
weg naar mijn lot,
met een glimlach op de lippen.
een diepe val
in het koude, natte water
Het laatste beetje lucht
dat me nog rest
wordt hard uit mijn longen geperst .
Nu ben ik los,
verloren en vrij
te midden van het water.
Een kalm en zalig
gevoel van loslaten.
Ik mag gaan,
ik hoor je fluisteren:
ga maar,
je mag nu.
Ik zak dieper en dieper
weg naar mijn lot,
met een glimlach op de lippen.
Reacties op dit gedicht
| *!_Joda_!*: | Dinsdag, juli 16, 2002 17:50 |
| plezier in zelfkastijding of machosisme... of is het eerder een volmaakte ironie en het genot in de ander zijn falen dat het eigen verdriet vergeet... groetjes van joris die je dicht probeert te doorgronden... |
|
| Susanne X: | Zondag, juli 07, 2002 19:59 |
| Mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Karen Verhaegen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||