Ik wil zeggen
wat niet is te verklaren
ik wil dwalen
in weiden die niet bestaan
Ik zie de dagen op me komen
Ik zie ze in al mijn dromen
Ik weet het niet meer goed
wat me allemaal tegemoet komt
maar van een ding ben ik zeker
dat ik geloof
in de toekomst die voor me
neerstrijkt
met open armen vlieg ik ze tegemoet
ik vrees niet langer de eenzame dag
ik gun ze mijn allesziende lach
Met liefe en moed ga ik op stap
de weiden in die niet bestaan
heuvels beklimmen die onzichtbaar waren
stranden afschuimen die achter de wereld lagen
En dit alles doe ik om een enkele reden
dat is dat ik mezelf heb gevonden
ik weet wie ik ben
en niemand neemt me dat af
er is niemand die dat kan
tenzij ze over de gave bezitten
om mij het geloof te ontnemen