1987.



Ambivalent



Zo snel verdwenen , omsloten door een gigantische kracht .

Subtiel vernietigd , opgeslorpt bij ’t verschijnen van de nacht .

Totaal ontkracht ; geen verlangen meer beschermt men vacht .

Veruiterlijkt beeld , de heerser heeft mijn drang versmacht .



Ben ik nog wel van deze tijd ,

Welke betekenis heeft nog deze strijd ;

Voel hoe de tijd door mijn vingers glijdt ,

Alsof mijn geest een eigen leven leidt .



Alle waarden ben ik kwijt ;

Er is niets meer dat ik vermijd .

Ik ben er nooit geweest ; mijn leven was slechts schijn .

Een demon spelend met de geest ; sta toe dat ik verdwijn .



Verleden , toekomst , heden ,alles is bedrog .

Voelen , denken ,weten ,’t omhulsel veel te log .

Ik haat je dubbel leven ; mens , wat ben je grof .

Je ambivalent verleden , zal met mij vergaan , tot as en stof .



Marth Haesendonckx .