voor niets
er zijn van die rotte dagen,
dat ik weer niet verder kan.
bezorgd om iedereen,
behalve één.
mezelf!!!
ik probeer aan iets anders te denken,
mijn kinderen aandacht te schenken.
maar mijn lichaam laat het niet toe,
het piekeren is teveel.
en ik ben te moe,
de zetel word dan mijn deel.
mijn krachten ontnomen,
een verwarde geest.
de gedachten blijven maar komen,
een dag voor niets geweest.
§linda§
dat ik weer niet verder kan.
bezorgd om iedereen,
behalve één.
mezelf!!!
ik probeer aan iets anders te denken,
mijn kinderen aandacht te schenken.
maar mijn lichaam laat het niet toe,
het piekeren is teveel.
en ik ben te moe,
de zetel word dan mijn deel.
mijn krachten ontnomen,
een verwarde geest.
de gedachten blijven maar komen,
een dag voor niets geweest.
§linda§
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Donderdag, juli 11, 2002 19:27 |
| lieve Linda, trek je op aan de glimlach van je kinderen, zij hebben je broodnodig laat je drijven op hun kinderlijke onschuld en trek je op aan hun kinderlijke warmte, veel sterkte |
|
| Ton Rijkers: | Maandag, juli 08, 2002 11:11 |
| Dagen zijn er nooit voor niets, Linda. Het is aan jou om aan zo'n dag iets speciaals te geven. Je zou je eens moeten voorstellen dat zo'n "zwarte dag" je allerlaatste levensdag zou zijn en hoe je hem dan vult.....dan bekijk je die dag meteen heel anders.... Groetjes, Ton Rijkers |
|
| Susanne X: | Maandag, juli 08, 2002 09:42 |
| Als je na die dagen, maar weer aan jezelf gaat denken. Jezelf vooral niet vergeten! | |
| darkchild: | Maandag, juli 08, 2002 07:19 |
| der is geen dag die voor niets bent geweest! sterkte knuff suzan |
|
| xxx jan xxx: | Maandag, juli 08, 2002 03:22 |
| En de kinderen dan? xxx jan xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||