Een uur na zonsondergang wandel ik altijd door een wildvreemde straat om na te denken en mijn dag te herbeleven.
Met af en toe nog een gerustellend licht langs de ramen van toch iemand die niet slaapt.Ik loop daar alleen ,met men faovrite lantaarnpaal,och wat is hij eenzaam ,neerbuigend geeft hij licht aan mij ,zonder hem zou ik nergens staan.Savonds wandelen is fijn ,en ik wandel graag alleen maar vanaf gisteren geeft de lantaarnpaal licht voor twee.