Nu
Nu :
Mijn leven is nu een schrijversfeest,
dat is niet te geloven.
Ik dwaal hier rond zoals een geest .
Ik ren van onder naar boven.
Overal liggen papiertjes klaar,
met het begin van een gedicht .
Maar een paar regels weliswaar,.
maar in de verte schijnt het licht .
Kom ik ’s morgens uit men bed,
dan ben ik al aan ’t schrijven .
De koffie is nog niet gezet
ik mag niet overdrijven .
Maar als de woorden tollen door mijn hoofd.
Moet alles daar voor wijken
ik krabbel ze neer zoals verdoofd ,.
daar is geen verf meer aan te strijken .
En dan…..komt weer de rust
Ik ben een tijdje uitgeblust .
Pramodah .
Mijn leven is nu een schrijversfeest,
dat is niet te geloven.
Ik dwaal hier rond zoals een geest .
Ik ren van onder naar boven.
Overal liggen papiertjes klaar,
met het begin van een gedicht .
Maar een paar regels weliswaar,.
maar in de verte schijnt het licht .
Kom ik ’s morgens uit men bed,
dan ben ik al aan ’t schrijven .
De koffie is nog niet gezet
ik mag niet overdrijven .
Maar als de woorden tollen door mijn hoofd.
Moet alles daar voor wijken
ik krabbel ze neer zoals verdoofd ,.
daar is geen verf meer aan te strijken .
En dan…..komt weer de rust
Ik ben een tijdje uitgeblust .
Pramodah .
Reacties op dit gedicht
| ilona: | Dinsdag, december 19, 2000 06:48 |
| heerlijk....ik heb precies het zelfde....ik sta er zelfs nog voor op....haha | |
Over dit gedicht
| Auteur: pramodah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2000 | ||
| Thema's: | ||