Ik tracht wat ik niet kan
Ik tracht wat ik niet kan
Gedicht, gericht aan al degenen
die zich van het licht benemen
willen, wouden, zullen, zouden...
‘k wou dat ik je kon weerhouden.
‘t leven is als zee vol golven,
‘t een moment door leed bedolven,
meegesleurd in hevig kolkend
water, weg van ‘t zwevend wolken
dek, leek eerst zo hoog gegrepen,
jij, beneden, nauw, benepen.
Voor je ‘t weet, en hoog verheven,
zoog een stroom jou voor heel even
hoog en droog, door rust omgeven,
nooit door een gedicht omschreven.
Hoog boven de zee van zorgen,
neem mijn hand, betreed de morgend.
Geef niet toe aan ‘t roepend duister,
ik, die naar jou roepen luister
wil je zien, in ‘t licht, in ‘t leven.
Ookal is ‘t maar voor heel even.
Als ik kon, weerhield ik jou,
Ik wil, ik wou, ik zal, ik zou...
Ik kan je ‘t licht niet geven.
Dit is gericht aan al diegenen...
Reacties op dit gedicht
| sarah: | Zondag, oktober 26, 2003 17:25 |
| waw en schrijf je je gedichten voor bepaalde mensen want zo'n gevoel komt toch niet zomaar |
|
| vipergirl: | Maandag, juli 29, 2002 22:31 |
| groot gelijk. xxx | |
| Albrecht Paul: | Donderdag, juli 11, 2002 14:44 |
| Jammer dat je in je laatste regel niet iets positiever bent over je rol voor 'diegenen'. Je deelt hun gevoelens, even. Je vermindert zo de eenzaamheid, schept zo leefruimte. Als je met je laatste regel niet bedoelt om het gedicht rond te laten lopen, dan kon je het aldus positiever afsluiten: Ik kan je 't licht niet geven Maar deelde je leven - even. Fijn werkje, Obed. Dank je namens al 'diegenen' - ik ken er een paar persoonlijk. |
|
| Hanneke Eirinn: | Dinsdag, juli 09, 2002 16:16 |
| erg lief Obed.. soms is zo'n uitgestoken hand al genoeg :) | |
| christina: | Dinsdag, juli 09, 2002 13:32 |
| ik hoop dat ze je hand neemt mooi geschreven liefs christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Obed | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||