Onze zoveelste meningsverschil is weer geboren.
Uit een tegenstelling die we hebben gecreëerd.
Omdat we niet overeen kwamen als vrienden.

Je voelde je tekort gedaan in de tijd die ik je gaf.
Maar houdt geen rekening met andere mensen,
die ook naar me verlangen en naar me vragen.

Onze vriendschap is in de koelkast gestopt.
Niemand had het kunnen verwachten.
Maar je begon met je telraam te rekenen.

We hebben een muur opgetrokken tussen elkaar.
Woorden slagen tegen de muur die we bouwden.
We maken elkaars oren doof voor de andere zijn woorden.

Je somde alles op wat je gedaan hebt voor me,
waardoor je niet zag wat ik je heb aangeboden.
De weegschaal van de vriendschap sloeg door.

Nu zit ik gevangen in een kooi,
van schuldgevoelens die er zijn gekomen,
door onze lieve vrede voor elkaar.

Maar wees niet ongerust vriend van weleer
Ik ontsnap eruit en ga weer op zoek
naar mensen die vriendschap waarderen.

Wanneer je weer vriendschap wil krijgen,
vraag ik je het telraam weg te gooien.
En gewoon als een volwassene te praten.

Dan alleen kan ik luisteren naar je woorden,
zonder haat en wraak te koesteren voor jou.
Want is het waard om vriendschap te berekenen?