Het was april 1966
toen ik mijn opa voor het laatst zag
de ziekte had hem al zo gegrepen
was een jaar of twee oud
Echt samen spelen was er vaak
niet bij hij was al zo verzwakt
paardjerijden op de knieƫn zitten
gebeurde maar weinig
maar die aai over mijn hoofd blijft
me voor altijd bij
Het was april 1966
de dag weet ik nog goed
mijn moeder stond op het punt
te bevallen van de tweede
Mijn opa ik zaten vaak samen
op de bank
elkaar aankijken
zonder wat te zeggen begrepen
we elkaar volkomen
Het was juni 1966
een troosteloze dag
mijn opa had zijn laatste adem
uitgeblaast
In lange zwarte kleren
droegen ze hem naar het graf
de pastoor mijn ouders de familie
Langzaam stapje voor stapje
steeds verder van het huis vandaan
die ik me voor altijd zal blijven herinneren
Jeffry: | Dinsdag, mei 06, 2003 20:27 |
Mooi Wijnand, herinneringen blijven! | |
aseos: | Dinsdag, mei 06, 2003 12:03 |
schitterend, herinneringen die veel indruk blijven maken. Kus soesa | |
Luijkx: | Dinsdag, mei 06, 2003 10:01 |
Ik ben er even stil van. Heel mooi omschreven. Geniet van de herinneringen die je nog aan je opa hebt. Heel veel serkte, Ik weet hoe je je voelt. Liefs, Laura |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 06 mei 2003 | ||
Thema's: |