Machteloos
Ik voel me zo moe en machteloos,
kan de strijd bijna niet meer aan,
maar het zijn de kleine momenten van liefde,
die mij de kracht geven om door te gaan.
Als ik in je blauwe ogen kijk,
die vaak zo donker zijn,
van woede en onvermogen,
dan doet mij dat vreselijk pijn.
Lijnrecht staan wij tegenover elkaar,
maar ik kan jou niet bereiken,
jij zo negatief en ik zo positief,
wij willen allebei niet voor de ander wijken.
Slopend iedere dag weer opnieuw,
uren van ruzie waarin jij jezelf laat gaan,
volledig onbereikbaar voor alle liefde,
om dan opeens je armen om me heen te slaan.
Mijn lieve jongen ver weg daarbinnen,
vechtend om naar buiten te komen,
en soms als het je eindelijk lukt,
is daar weer de woede om je te dwarsbomen.
Wij zullen samen vechten hoor,
hand in hand kunnen wij alles aan,
het zal niet altijd even makkelijk zijn,
maar mamma zal altijd naast je staan.