gedaanten,flauw verschenen
tonend zichtbaar laten zien
inziens mijnend stil verzwegen
tellend ik kom tot tien
geloven mij zal doen niet één
momenten zullen angstig daar
angstig zittend stil als steen
ze daar zijn waar ik nu staar
blikken boze mij aankijkend
omhoog m'n hoofd die ik nu hef
strekkend vingers mij aangrijpend
ze zien nu laten ik heb lef
me laten slaan door niemand meer
klein rossig ventje
bleekjes zacht en teer
zoekend ze en roept waar bentje
trotserend al mijn angsten
sta ik op met rasse sprong
slaat mij maar met uw eigen angsten
zal ik spreken laten het met rare tong
elze
Lieverdje: | Woensdag, oktober 13, 2004 06:37 |
Een kind... Een ouder... Een broer of zus... Een partner slaan... Het zou niet mogen zijn... Met geweld los je niets op! Prachtig verwoord! Liefs |
|
wijnand....: | Dinsdag, oktober 12, 2004 21:48 |
waarom al dat slaan het lost niks op Goed geschreven |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 12 oktober 2004 | ||
Thema's: |