Het bos barsste uit haar voegen
takken schuurden op het kale mos
dat voetstappen droeg van kinderen
ouderloos in het oneindige bestaan
Dingen namen ze tot hun eigen
van klein tot groot
verpulverden blaadjes van dode twijgjes
aan rand van het meertje
dat bestreken was met ijs
De weg naar thuis was verloren
in buurt van vervallen huis
waar vroeger nog zichtbaar was
in het uitgesneden hout
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 23 november 2004 | ||
Thema's: |