Wil zo graag bij je uithuilen
Maar jij bent vol - er is geen plaats
Dus huil ik stiekem met mezelf
Een plaats waar ik altijd mag schuilen
Ik en mijn bunker - heel vertrouwd
Uit Liefde voor de elementen opgebouwd
Ondoordringbaar voor de zielen
Die voor macht en duister vielen
Relativeren en de regels leren
Zijn soms niet aan mij besteed
Omdat ik nogal simpel ben
En tranen door een lach van jou - ook zo vergeet..
Ik ben geen depressieve kennis
Noch je vader of een vriend
Kan een ontbijtje maken - of het avondmaal
Luisteren naar je verhaal..
Meer kon ik toendertijd niet doen (?)
Ik weet het - een eerlijk antwoord heb je mij onthouden
De problemen die er komen zouden
Waren blijkbaar niet zo boeiend voor je,
Ik en mijn bunker - eenzaam groeiend
Tot een heikel dieptepunt
Jouw Geloof was mij dan niet gegund
Ik zorgde voor je - maar was nooit genoeg?
Had ik mensen moeten alarmeren
(mijn vader - ik zeg maar wat)
Had ik je dan nog hier gehad?
Want ik heb je ook gehaat - voorwaar,
Maar.. dat had ik nooit gedacht..
Niet in mijn wildste dromen
Voel me werkelijk zo schuldig en zo vies
Dus vergeef me - als ik deze strijd - verlies.
Renate-td-: | Vrijdag, augustus 26, 2005 22:23 |
Rakend deze, mooi Liefs, Renate |
|
Deep Wishmaster: | Vrijdag, augustus 26, 2005 16:39 |
:) liefs, |
|
Auteur: who cares | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 26 augustus 2005 | ||
Thema's: |