Mijn zoontje Koen
Een dag in mijn geheugen gegrift.
Het einde van een mooi deel van mijn leven,
niets is meer ...zoals geweest.
Het leven gaat voort,zegt men,
welk leven vraag ik me af,ik overleef nu elke dag.
Tot de laatste dag die zal zijn.
Wanneer die komt weet niemandhet hangt af van de pijn.
Ik treur om mijn verdriet,
ik kan er niets aan doen,
Ik mis mijn zoon , die eerstgeboren is.....
Reacties op dit gedicht
| tAmArA_hAm: | Zaterdag, oktober 15, 2005 22:30 |
| geef niet op... wanneer dingen niet gaan zoals je zou willen, wanneer alles lijkt tegen te zitten geef niet op als het niet gaat zoals je had gewenst ook al lijkt het dat de hele werled zich tegen je keert. blijf knokken blijf hopen het komt goed dat zul je zien achter de wolken schijnt de zon. zet door geef alles wat je hebt juist nu, want je bent dichterbij dan je denkt!! sterkte |
|
| hiljaa: | Zaterdag, oktober 15, 2005 21:56 |
| droef mooi! neergeschreven! sterkte! knufliefs--hiljaa-- |
|
| *_BamBii_**: | Zaterdag, oktober 15, 2005 21:19 |
| heel veel sterkte..heel mooi gedicht trouwens..geef het niet op! kusje fleur |
|
| [zwarte engel]: | Zaterdag, oktober 15, 2005 20:36 |
| sterkte inderdaad erg moeilijk..(F) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Winnietou | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2005 | ||
| Thema's: | ||