Onvergeten pijn (uitdaging Lee-Anne)
ik wilde graag kunnen spelen
met kinderen van mijn eigen leeftijd
die met mij lachen en accepteren
met het leed dat ik eenzaam deel
ik was verplicht om te moorden
zonder een traan van enkel pijn
niet mogen vallen als ik bang was
geen armen om in te schuilen
ik heb gevochten als een leeuw
in mijn handen druipt eigen bloed
van het kind dat nog kind moet zijn
maar in werkelijkheid is gestorven
m.s: | Woensdag, januari 11, 2006 22:09 |
das lang geleden... niets veranderd lees ik... x |
|
Lee-Anne: | Vrijdag, januari 06, 2006 15:15 |
Je hebt iets heel droevigs en treurigs prachtig neergezet bert... Ik word er helemaal stil van, weet nie wat ik er verder nog van moet zeggen.. Hij is zeker geslaagd! Knuff Lee |
|
hiljaa: | Donderdag, januari 05, 2006 19:31 |
droef maar sterk geschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
poky: | Donderdag, januari 05, 2006 15:56 |
stilmakend,om even bij stil te staan,mooi geschreven,poky | |
dishesqueen: | Donderdag, januari 05, 2006 15:46 |
stilmakend mooi gedicht...de gedachte erachter nog meer stiller makend...x | |
Mindy broeders: | Donderdag, januari 05, 2006 15:17 |
tja het gaat niet eerlijk in de wereld, zo veel mensen die niet gewaardeerd worden en moeten vechten om te over leven, geen kans krijgen kind of mens te zijn. Ik wilde dat de wereld vrediger was en de mensen gelijk werden behandeld, omdat ze gelijk zijn! Liefs Mindy p.s. Heel erg mooi geschreven... |
|
Oorlam: | Donderdag, januari 05, 2006 14:20 |
indringend idd over de eerste neger die bert heet:) | |
switi lobi: | Donderdag, januari 05, 2006 14:19 |
Indingend geschreven..... Het is verschrikkelijk dat zoiets bestaat. Liefsliefs, switi lobi |
|
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: fox_bert | ||
Gepubliceerd op: 05 januari 2006 | ||
Thema's: |