eens leek voor de buitenwereld
alles een sprookje
maar sprookjes duren nooit lang
toch bleef ik moedig en sterk
maar in mijn hart was ik teer
hoe het leven ook draaide
ik bleef voor iedereen vechten
en klaarstaan
als dat van mij werd verwacht
ze zeggen steeds
kleine kinderen, kleine zorgen
grote kinderen, grote zorgen
het klopt als een paal boven water
toch hou ik van ieder
nog evenveel als de dag
dat ze zijn geboren
mocht er dan eens iemand falen
dachten ze steeds
moeder (vrouwtje)
zal het wel klaren
nooit hoor je haar klagen
maar moeders worden ook moe
en zijn soms ook aan wat rust toe