turbulent is de draaikolk, het kind
uit mij geboren, pril nog een lentewind
wrikkend zich door nest met vleugelslag
als zijnde alles wetend met blauwe glans
niet uit ogen, maar van beurse plekken
gestoten uit het zelf willen ervaren
zichzelf voorbij rennend in hoge stress
met een snelheid in struikel niet te evenaren
ik zwijg, waar de blik de kiem smoort
en blindelings doof de valkuil in kiept
wijl zij luid kermend uit woest frustratie
mij met ingebouwd sorry om de oren zwiept
rust is ver te zoeken tussen veren
ruiend, opgeschud in groei naar inzicht
ik ben wat stil en bewaak de grens
in het zelve, slechts als mens
H.J.: | Woensdag, oktober 04, 2006 22:33 |
LM wat kun je ook anders. zelfs een vader herkent dit, al zal hij er anders mee omgaan. Door schade en schande. kussszz |
|
sunset: | Dinsdag, oktober 03, 2006 12:21 |
Zo verwoorde herkenbaarheid. En niet alleen kijkend naar mijn kinderen (en dan vooral de laatste). Maar ook naar mijn eigen jong - zijn (ook al ligt dat zo ver achter mij). Liefs en mijn warme omhelzende genegenheid, sunset |
|
lommert: | Dinsdag, oktober 03, 2006 12:06 |
alsof het gisteren was en de dagen staan gebleven zijn;) xxwillem |
|
fredie: | Dinsdag, oktober 03, 2006 10:08 |
schitterend en sterk neer gezet maria love Fredie |
|
hiljaa: | Dinsdag, oktober 03, 2006 02:43 |
sterk neergeschreven! knufleifs--hiljaa-- |
|
Black Lord: | Dinsdag, oktober 03, 2006 01:11 |
telgen waker ouder de atlas van het nu werkend als een paard nimmer zich zelf sparend de schouwer wenst kracht al is het in fluister zacht warme groet ***Wim**** |
|
rovago: | Dinsdag, oktober 03, 2006 01:03 |
Da''s echt mooi. Groetjes. Rovago. |
|
M@rcel: | Dinsdag, oktober 03, 2006 00:10 |
prachtig geschreven en heel graag gelezen Liefs M@rcel |
|
Innerchild: | Dinsdag, oktober 03, 2006 00:03 |
Waarom vind ik dit zo herkenbaar ... ? Omdat we moeders zijn misschien ... ? Liefs, Innerchild |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 03 oktober 2006 | ||
Thema's: |