Verkeldert zwart
ruzie is
inwonend thuis
geen woord passeert
slechts ogen blikken
stilte doolt door
kamers en laat
deuren schrikken
met verkraakt geluid
angstig zoet
verkinderlijkt
het spel al snel
tot zielloos
bezig zijn
hartjes hopend
op de eerste lach
een oogopslag
kinderen
onzichtbaar bij
elkaar gefluisterd
voorbeeldiger dan ooit
hun speelgoed
tolbetalend in
een kist gegooid
de hand gepakt
met vertrouwen
worden wonden
afgeplakt
het spel hervat
de open lach
verjaagt de angst
naar kelderzwart
maar ruzie
is inwonend
thuis
kinderangst
verkeldert zwart
in vaders
voetstap
op het pad
wil melker
07/01/2007