“See the children running wild, in the sun.
Like a forest is your child, growing wild, in the sun.
Pure in its innocence, in the sun”
Hoe raken mij deze woorden.
Hoe dringen ze door tot diep in mijn hart.
Afscheid nemen doe ik met die smart.
Ik merk hoe mijn wangen vochtig worden
Van de tranen die omlaag lopen.
Oude wonden trekken weer open.
Ik mis hen zo ontzettend veel.
Het doet me telkens zo ontzettend veel pijn.
De tijd die ik met hen delen mag, zo fijn.
Voel hoe hun warmte en liefde me omringt.
Mij alles geeft dat ik mis als ik alleen ben.
Als ik langzaam maar zeker de leegte verken.
De stilte is oorverdovend luid.
De pijn is onbarmhartig en immens groot.
Ik denk aan hun liefde die me soelaas bood.
Zie, de kinderen rennen wild, in de zon
Als een bos is je kind, wild groeiend, in de zon.
Puur is de onschuld, in de zon.
In de zon.