Joelen, rennen, huppelen, springen
het kleine joch staat dromerig stil
alsof de tijd niet verder wil tikken
in het hoofd met diepbruine ogen.
Je fluistert in mijn drukke hoofd:
“Laat begaan, hem eenzaam staan
vertrek zonder nog om te kijken
ondanks drang armen te spreiden
troost te geven zonder zijn nood.”
Ik luister zoals ik had beloofd.
Volgende ochtend aan de hand
Zorgen met één zin gespleten
de mooiste die ik horen kan:
“Papa ik heb vriendjes gemaakt.”
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 20 februari 2007 | ||
Thema's: |