dinsdag ben ik dus naar leiden geweest
je moet me geloven,het was echt geen feest
eerst maar een echo,die was niet goed
ik verloor vocht,en ook nog steeds bloed
de dokters schrokken,mijn situatie was kritiek
niet alleen de baby's,maar ook ik was dus ziek
de baby's waren langzaam aan het opgeven
en eentje was al bijna niet meer in leven
dus toen met spoed onder het mes gegaan
het moest snel dus plaatselijke verdoving gedaan
helaas sloeg dat niet goed aan
dus heb alles pijnlijk moeten ondergaan
ze hebben de aders tussen de baby's dicht geschroeid
daar waren heel veel risico's mee gemoeid
ik lag daar dus met angst en beven
en bidde voor hun beide leven
de operatie was op zich goed gegaan
maar de eerste 24 uur kwam het erop aan
gelukkig hebben ze dat weten te overleven
en hebben ze gevochten om te overleven
ik ben nu weer thuis,het is nu aan hun twee
maar voor de kleinste zit het nog niet mee
volgende week hoor weet ik pas meer
ik ben zo bang,want mijn buik doet zo'n zeer
ik kan niks meer doen,het blijft nog kritiek
wat is dat toch erg,mijn twee babytjes ziek
laten we hopen dat het goed zal gaan
en ze over een paar maanden voor me staan.