de tijd...
de tijd heeft herinnering
een plaatsje gegeven
plaats voor liefde in mijn hart
plaats om door te gaan met leven
geen ruimte meer voor woede
geen ruimte meer voor pijn
wat gebeurd is, is geweest
het heeft zo moeten zijn
ik draag een warm hart naar vroeger
het was méér dan alleen haat
het zijn ook de mooie dingen van ons samen
waarover ik, met de kinderen praat
het is jammer dat die kleintjes
jou niet meer kunnen zien
je mist zoveel momenten
zoveel liefde bovendien
helaas wil jij niet voor ze vechten
lijk je blind voor hun verdriet
misschien wil jij alles vergeten
maar je kinderen...vergeten jou niet!
wij gaan door met leven
en koesteren de hoop dat jij..
ooit je ogen opendoet
en denkt...die kinderen zijn ook van mij!
vecht voor ze, en je bet welkom
in de hartjes van die twee
en ookal zien ze jou nooit meer
ze nemen jou altijd met zich mee
dit is jouw keuze
op dit moment
toch hoop ik dat jij nooit vergeet
dat jij als vader nodig bent
de tijd zal hun herinnering
een plaatsje gaan geven
en de liefde die ze van ons krijgen
is de bouwsteen van hun leven