1 ding Ouders zijn Bot
En doen echt vaak rot.
Maar toch blijven het je ouders.
Jou eigen schouders.
Kinderen algauw zijn ze volwassen, maar het blijven ‘de kinderen’
Waar ouders graag betrokken bij blijven/ zijn
Ook al worden zij wellicht vaak gezien als hinderen
Het los laten, toe zien en dit te (h)erkennen is niet altijd even fijn.
Eerst zacht, soepel, lief en aanhankelijk, maar dat zie je veranderen
Doen wat je voor jezelf wilt, je eigen fouten weven
Weinig of geen tijd meer voor anderen
Verwordt tot heel druk zijn met een eigen leven
Beinvloedbaar door de zelf gekozen omgeving
Het leven ervaren, doen wat juist is, hopende dit ook aan te boren
Het dan meer eigenwijs, pittig en dominant je uiten hoort bij die beleving.
Eigen wijsheden opdoen geen verwijten of gezeur aan willen horen,
Meer afstand naar de ouders, die afwezigheid wordt dan meer dan wenselijk
De ouderlijke taak bestaat dan alleen nog uit ‘wees flexibel, verander mee en wees mild,
Met opgeheven hoofd eerlijk en overtuigd er nog bij willen horen is menselijk.
Maar pas je wel aan, alleen op afroep en zonodig er zijn, verwacht niets en ga niet op tilt’,
Toch blijft de hoop, er te mogen zijn, er te zijn voor elkaar
Het is fijn om het te zien als een gezicht opklaart
Die ontmoeting maakt, vanuit liefde en respect, de blijheid beschikbaar
Die goed bedoelde ouder liefde, het wordt van harte gemeend en soms wordt het gemoed er flink door bezwaart.
Geluk is als water... niet in de hand te nemen
niet vast te houden bijna... net zo snel weer verdwenen
Geluk is als iets dat je je kunt herinneren
dat je wilt koesteren voor het geval het niet is vast te houden
Geluk ben je zelf je kunt het niet zoeken
het komt als vanzelf uit jezelf
je vindt het soms terug in het contact met een ander
Geluk is als een klein koekje het is aan de andere kant
soms wat donker aangebrandt