switi lobi: | Zondag, januari 17, 2010 13:22 |
Wat een herkenning hier.. :( Sterkte en ontzettend veel liefde en wijsheid gewenst! Liefs, switi lobi |
|
Marousia: | Zaterdag, januari 16, 2010 21:14 |
Heel indringend mooi verwoord voel de machteloosheid en de droefheid in je woorden, hoop er het beste van Klaas. Liefs van Marousia | |
Meneer Zes: | Zaterdag, januari 16, 2010 15:56 |
Ik hoop dat het je lukt je zoon (of dochter?) terug te krijgen. Vergeet niet dat juist de te dicht wordende zorgen van een vader een kind kunnen remmen in zijn (haar) toenadering tot spreken! Want dat is beklemmend! Het ''goed doen'' moet toch eigenlijk niet beklemmend zijn. x, 6 |
|
Peter van Tiel: | Zaterdag, januari 16, 2010 12:32 |
Ik zie dit als een hulproep van een vader met een kind in de puberteit. Ik kan er over meepraten. Maar ik kan je zeggen, het gaat vanzelf weer over en nu zeggen mijn kinderen, ben ik echt zo geweest? Sterkte er mee. En ondanks alles een fijn weekend gewenst van, Peter. |
|
windwhisper: | Zaterdag, januari 16, 2010 10:56 |
ja opgroeien tot een volwassen persoon gaat met ups en downs gepaard, ik wens je wijsheid en weet je, straks ziet jouw zoon echt wel, dat je het heel goed meent, maar tieners zien het allereerst nog een ietwat in het eigenwijze... lieve groet Cobie |
|
Yellow: | Zaterdag, januari 16, 2010 09:52 |
wat rakend dit, hopelijk kan je hem toch ooit bereiken, groetjes |
|
Anastacia: | Zaterdag, januari 16, 2010 09:26 |
kleine kinderen kleine zorgen grote kinderen grote zorgen sterkte er mee klaas lieve groetjes ana | |
Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, januari 16, 2010 02:19 |
Och klaas, laat het ons aan de leeftijd eigen wijten, en... kinderen wijzen nu eenmaal de zorg af die je hen bereid. Maar later (h)erkennen ze die dan toch weer, maar eerst moeten ze op eigen benen leren staan. Volgens hen, en het is dan nog terecht ook! Geduld? Beste groet, Jacky |
|
Auteur: trucker klaas | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 16 januari 2010 | ||
Thema's: |