voorbij de sterren en de maan
een mens helaas niet kan kijken
zover ben jij van ons vandaan
voor ons niet te bereiken
je bent alleen een gedachten
een mooie droom in de donkere nacht
het is afgelopen met het wachten
voor ons geen trotse pracht
om ons heen de kou en de kilte
het leren accepteren en de lange stilte
het onbegrijpelijke van het leven
onze bloedlijn niet door te kunnen geven
plotseling kijk ik omhoog en zie een vallende ster
mijn gedachten gaan uit naar jou
de afstand is gewoonweg te ver
toch een kans dat je me ooit horen zou?
hier zit ik dan op mijn grootste wens te wachten
uren, dagen, weken, maanden, jaren
afhankelijk van de goedkeuring van de grote machten
onvruchtbaar is maar moeilijk te verklaren!