Je leeft je leven,
met plezier en geluk.
Je denkt dat je leven
na diepe dalen, eindelijk geluk kent.

Na je scheiding elf jaar alleen,
kom je de man van je dromen tegen.
Hij steunt je in je lief en leed,
in storm en ook bij regen.

Je bezegeld de liefde
met een huwelijk.
Want echt dit voelt zo fijn,
en na enkele jaren geluk..
Mag het niet veel langer zo zijn.

Na jaren van steeds minder kunnen
komt de diagnose toch hard aan.
Maar ondanks zware woorden,
zal ik naast je staan.

Je blijkt al langere tijd
ziek te zijn.
En geen jaren meer te leven..
Ondanks deze harde klap,
zal ik je al mijn steun en liefde geven.

Wat de toekomst ons mag geven,
ik blijf je steunen in onze zorgen.
Je hebt geen jaren meer te leven,
Maar ik steun je nu, en ook morgen!!

BWVL68