Zijn moeder zag op haar horloge,
en zij werd ongerust.
het was al 6 uur,
en haar kind zou 5 uur thuis zijn.

Haar moedergevoel zei dat het niet in orde was. Maar ze probeerde zichzelf te kalmeren.
Kinderen vergaten de tijd zomaar.
Haar kind had gezegd dat hij bij een vriendje zou spelen.

Ze belde naar het huis van haar zoon zijn vriendje.
Nee,hij was hier niet,
Ja,hij was hier wel geweest maar haar zoon kon toen niet spelen.

De moeder hing op en belde naar alle schoolvriendjes van haar zoon.
Nergens was hij te bekennen,
en de moeder werd steeds ongeruster.

Waar was HAAR ZOON???
Was hij onder de auto gekomen?
Nee, zo mocht ze niet denken.
De moeder besloot dan maar in de buurt rond te kijken en ook bij de basisschool waar haar zoon op zat.

Misschien was hij in de zandbak aan het spelen!!
Ze ging erheen en zocht het speelterrein af.
Daar was de zandbak,

ze keek en zag daar een zandkasteel en een ingestorten tunnel met iets eronder,
Het leek wel een kinderlichaam.
Haar handen zochten het iets
en ze voelde het al.

Het was haar ZOON...
Ze dacht dat ze hem nog wel kon reanimeren misschien was het nog niet te laat. Ze probeerde het uit alle macht maar haar zoon ging niet ademenen.
Pas toen het tot haar doordrong werd ze hysterisch.
Nee, het kon niet waar zijn,
en ze schreeuwde dat hij moest ademen,
Maar hij bleef slap en onbewegenloos.

Haar zoon was dood....