Verdriet spreekt in je ogen
Verdriet spreekt in je ogen
Over wat gebeurde zonder mededogen
Stevig sla ik mijn armen om je heen
Een diepe zucht slaak je meteen
Nog dichter knijp ik je tegen me aan
Ik zweer je, ik laat je nooit meer gaan
Ze kunnen nog zó proberen ons in de weg te staan
Maar het zal onze handen enkel harder ineen slaan
Ik zal je beschermen zoveel ik kan
Dus kan ik je ergens mee helpen, zeg het dan
Mijn liefde is vol begrip en geduld, zijdezacht
Met suiker gevuld, jouw medicijn voor de nacht
Over wat gebeurde zonder mededogen
Stevig sla ik mijn armen om je heen
Een diepe zucht slaak je meteen
Nog dichter knijp ik je tegen me aan
Ik zweer je, ik laat je nooit meer gaan
Ze kunnen nog zó proberen ons in de weg te staan
Maar het zal onze handen enkel harder ineen slaan
Ik zal je beschermen zoveel ik kan
Dus kan ik je ergens mee helpen, zeg het dan
Mijn liefde is vol begrip en geduld, zijdezacht
Met suiker gevuld, jouw medicijn voor de nacht
Reacties op dit gedicht
| aerial: | Donderdag, juli 11, 2002 19:17 |
| En xjes ;op | |
| aerial: | Donderdag, juli 11, 2002 19:16 |
| Dank je voor jullie reacties. knuffff, aerial |
|
| tha lill kim: | Donderdag, juli 11, 2002 15:31 |
| deze is echt heel mooi geschreven!! echt prachtig... xxkim |
|
| Lobbes: | Donderdag, juli 11, 2002 13:57 |
| Heel mooi... | |
| Lobbes: | Donderdag, juli 11, 2002 13:57 |
Over dit gedicht
| Auteur: aerial | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||