Als het vuur gedoofd is...
Als het vuur gedoofd is
De vlam van lucht beroofd is,
knettert nog het vocht
dat van het hout dat pas gekloofd is..
Jong groen brandt niet vurig,
wel hevig maar kortdurig,
steeds naar lucht gezocht
maar ongedurig, wispelturig.
Snel begin en einde
die liefde ondermijnde,
steeds op zoek, op tocht
de vlam zal door de tocht verdwijnen.
Later, als ik groot ben,
vuur dat niet meer dooft ben,
vind ik wat ik zocht
en blijf erbij totdat ik dood ben.
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Vrijdag, juli 12, 2002 01:58 |
| een "parel".......... | |
| voske: | Vrijdag, juli 12, 2002 00:14 |
| Hier doe ik nederig mijn petje voor af Obed. Gewoonweg prachtig. groetjes,voske |
|
| Hanneke Eirinn: | Donderdag, juli 11, 2002 19:56 |
| :))) heel goed Obed..de eerste strofe is prachtig ..de laatste schitterend! :) | |
| soesa: | Donderdag, juli 11, 2002 19:16 |
| mooi! kus | |
