verdwaalde schepen

verdwaalde schepen
kunnen de vuurtoren van jouw kust niet vinden
het misleidende licht van de maan
doet mij dwalen op de zee
van mijn droef gestemde lot
de tijd verstrijkt ongewild in het duister

te ver vergaan om nog gevonden te kunnen worden
zinken schepen naar de bodem
woede gevuld met water borrelt naar het licht
om daar zijn vernietigende kracht te verliezen
mijn zeilen zullen scheuren
de tand des tijd niet weerstaan
verzonken schepen zullen verdwalen in hun bittere destinatie

Geschreven door

aseos

Reacties op dit gedicht

aseos vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

MayadeBij:	Zondag, juli 14, 2002 23:55
Noodlottig, maar mooi!

Koelemij, Harold:	Zondag, juli 14, 2002 23:53
fictie en ik is dat dan niet fiktie soesjes nogisantoe toch

Over dit gedicht

Auteur: aseos
Gecontroleerd door: klitty
Gepubliceerd op: 14 juli 2002
Thema's: [Fictie] [IK] [Eenzaamheid]