na zeventien jaar,
was ik eindelijk klaar.
om jou te ontmoeten,
voor het eerst te begroeten.
ik wist amper van je bestaan,
kende alleen je naam.
tot de dag dat ik jouw brief las,
ik voelde dat je mijn zus was.
je groeide op in een rijk gezin,
en toch wou je een ontmoeting.
ik vond het spannend en fijn,
maar wou wel eerlijk met je zijn.
ik vertelde,je luisterde en weende met mij.
maar één ding hield ik stevig bij.
dat ik geestelijk ziek was,
dat hoorde je later pas.
je wou niets meer van me weten,
ik moest jou vergeten.
je kon je familie dat niet aandoen,
vaarwel,een laatste zoen.
ik heb je nog vaak geschreven,
maar de afwijzing is gebleven.
na jaren verdriet heb ik jou losgelaten,
en nu wil je plots met me praten.
sorry lieve zus,
gegroet en een afscheidskus.
§linda§