Verdwaalde schepen
Verdwaalde schepen
al tijden was ze stuurloos
haar vaart intuïtief
en nergens gaf een haven
’t aanmeren een motief
zo vaarde hij ook stuurloos
en even impulsief
het zicht van verre havens
bleef enkel suggestief
maar sinds een hoge golfslag
de schepen samenbracht
verdwalen zij hun dagen
en hunkeren de nacht
twee schepen zonder vlag
wat niemand kan doorgronden
waar eindeloos de dag
door sterren is verbonden
Reacties op dit gedicht
| sleepless: | Vrijdag, juli 19, 2002 09:27 |
| Knap knap knap!!! Prachtig gewoon! De tekst, het ritme, alles zit weer goed! Groetjes. |
|
| free: | Maandag, juli 15, 2002 21:23 |
| van een trieste schoonheid..... deze raakt me diep liefs free ~((O))~ |
|
| MayadeBij: | Maandag, juli 15, 2002 21:11 |
| Ik zou bijna op je schoot kruipen, en meer! meer! meer! willen roepen, fantastisch! Deze ga ik nog vaak herlezen, Lieve Waterval! | |
| linda vangheluwe: | Maandag, juli 15, 2002 20:37 |
| knap beschreven.:)) liefs linda |
|
| Koelemij, Harold: | Maandag, juli 15, 2002 20:26 |
| mooi watervalleke o(__) en nu een bakske koffie |
|
| lieven: | Maandag, juli 15, 2002 19:40 |
| mooi geschreven grtjs, lieven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: Dodo | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||