Zomaar en eigenlijk zonder reden.
behoor je nu tot mijn verleden.
Waarom ik je alleen liet, weet ik niet.
Het was gewoon over, liefde was er wel maar niet genoeg, en voordat je het vroeg draaide ik me om, bang voor de vraag:'waarom.
Want op die vraag wist ik het antwoord niet, ik wou alleen maar liefde en geen verdriet.

Nu zoveel later denk ik er nog steeds aan, waarom,
waarom ben ik weg gegaan.
Alles wat ik denk is zo ingewikkeld alles wat ik droom is zo raar.
Ik wou dat alles een nachtmerrie was, maar het is echt waar.
Maar nu wil ik je geen pijn meer doen, en geen verdriet.

Want dat ik nog steeds van je hou dat weet jij niet.




geschreven en verzonnen door
kirsten zegwaard.