Te laat..
Te laat..
Je hebt het geprobeert
en ik was weer te laat
ik kon er niets aan doen
maar toch..
het voelt best raar..
Kon je niet meer overtuigen
geen poging te ondernemen
en nu is het te laat
je bent er onderdoor
is het écht waar?
Jurgen belde naar je
het bleek echt waar te zijn
je wou echter niemand spreken
enkel stilte aan de lijn
toch plots zei je iets.
Je zei dat je het goed vond
dat het was mislukt,
nu gingen ze misschien meer
op je letten,
aandacht heb je nodig.
Toch eindigde het gesprek,
heel plots zonder Byebye.
Hij gaf een boodschap
van een ander..
Voor jou doch enkel leugens.
Ben toch opgelucht dat je
nog steeds in ons midden bent.
Ook al mag ik je niet meer zien
dit had ik je nooit
toegewenst!
***
Beterschap Meis en hoop dat je vlug naar huis mag!
***
(17 juli 2002/13u17)
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Dinsdag, november 23, 2004 19:43 |
| Zucht, Verdrietig gevoel als ik dit lees... Hoop dat het nu wat beter gaat. liefs Elizabethh |
|
| Robski: | Woensdag, juli 17, 2002 19:19 |
| Sterkte..... Liefs, Rob |
|
| Toets 112: | Woensdag, juli 17, 2002 16:38 |
| Heel veel sterkte. Gelukkig dat ze idd het nog heeft overleefd. Weet zeker dat ze er wel bovenop kan komen. Ik duim voor jullie. Liefs carlijn. |
|
| *Vlinder*: | Woensdag, juli 17, 2002 14:13 |
| : [ oei? Knuff Karolien |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (V@MPKE) © | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||