draaikolken
Draaikolken van verlangens, trekken me onder.
Ik kan niet bovenkomen, niet ademen.
De stroming trekt aan mijn lichaam.
Golven overspoelen mijn snakkende gelaat.
De diepte hunkert naar zijn nieuwste gevangene.
Is er geen ontsnapping mogelijk?
Eindig ik dan slechts met verlangens?
De draaikolk wordt sterker met elke passerende moment.
Dit gevecht kan ik nu niet winnen.
Mijn hunkering is wat mij doet verdrinken.
Jou spel wat mij naar beneden doet zinken.
Geen hoop meer voor mij, maar ook niet voor jou.
Stop dit zinloze gevecht om lucht.
Laat mij zwemmen of rusten....
Ik kan niet bovenkomen, niet ademen.
De stroming trekt aan mijn lichaam.
Golven overspoelen mijn snakkende gelaat.
De diepte hunkert naar zijn nieuwste gevangene.
Is er geen ontsnapping mogelijk?
Eindig ik dan slechts met verlangens?
De draaikolk wordt sterker met elke passerende moment.
Dit gevecht kan ik nu niet winnen.
Mijn hunkering is wat mij doet verdrinken.
Jou spel wat mij naar beneden doet zinken.
Geen hoop meer voor mij, maar ook niet voor jou.
Stop dit zinloze gevecht om lucht.
Laat mij zwemmen of rusten....
Reacties op dit gedicht
| karin jansen: | Vrijdag, juli 26, 2002 13:14 |
| ik begrijp wat je bedoeld Mooi beschreven |
|
| ~Marina~: | Vrijdag, juli 26, 2002 13:02 |
| hmm wie gaat het eerste ten onder? geef mij dan toch die draaikolk van mij maar hoor ;-) nee duidelijk gedicht, erg duidelijk.... Mar |
|
| m.s: | Vrijdag, juli 26, 2002 12:57 |
| ik ken dat gevoel! mooi omschreven! xxxms |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sjamaan | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||