Lijdensweg
Lijdensweg
Eindeloos lijkt mijn lijdensweg te zijn.
Niet wetende hoe en wat.
Die radeloosheid, die voelt niet fijn.
Raap me bij elkaar, ik ben het zat.
Sterk zoals ik voorheen was.
Zo klein ik me nu ook voel.
Krachtig, ooit mijn persoonlijkheid.
Zo fragiel nu, in dit eindeloze gewoel.
Maar zoals ik zei, ik raap me bij elkaar.
Alles weer op orde zien te krijgen.
Zoekend naar mijn vroegere kracht.
Zodat ik over deze lijdensweg eindelijk kan zwijgen.
Eindeloos lijkt mijn lijdensweg te zijn.
Niet wetende hoe en wat.
Die radeloosheid, die voelt niet fijn.
Raap me bij elkaar, ik ben het zat.
Sterk zoals ik voorheen was.
Zo klein ik me nu ook voel.
Krachtig, ooit mijn persoonlijkheid.
Zo fragiel nu, in dit eindeloze gewoel.
Maar zoals ik zei, ik raap me bij elkaar.
Alles weer op orde zien te krijgen.
Zoekend naar mijn vroegere kracht.
Zodat ik over deze lijdensweg eindelijk kan zwijgen.
Reacties op dit gedicht
| shy-girly: | Vrijdag, juli 26, 2002 16:12 |
| Mooi!! Probeer al je krachten weer bij elkaar te rapen.. en idd alles weer in orde zien te krijgen! Suc6!! Liefz Martine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fleurke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||