Soms zijn er dagen dat het allemaal best meevalt,
dat ik tijd tekort kom,
waardoor het denken beperkt blijft.
Dagen vol leuke dingen om te doen
en zonder slechte dingen om te denken.
Maar waarom verandert dat zo snel?
Alles doet mij doemdenken,
eten en spiegels zijn de oorzaak
De haat neemt mij over,
maakt van mij een ander mens,
alles doende in teken van zelfhaat
Dat zijn dagen waar alles tegenvalt,
dat ik het niet meer aankan,
en dan mezelf verlies.
Slechte dagen komen steeds vaker voor dan de goeie dagen,
waardoor ik mezelf steeds vaker verlies
en de littekens alleen maar toenemen.
Hoe is het zover kunnen komen?
Waarom is het zover gekomen?
Maar ja,SOMS is er wel es een goeie dag,SOMS...