Zwaaien achter gordijnen
Ik kan je niet laten gaan
ook al voelt je liefde kouder
en lijkt het voorbij
zoveel zie ik nog in je
waar sprookjes leven
in liefdevolle kleuren
ik kan je niet laten gaan
al is de schittering voorbij
is je stemming donker
zoveel wegen nog te gaan
hand in hand over de heuvels
nog zoveel te ontdekken
ik kan je niet laten gaan
mijn innerlijk vuur
is nog steeds de oven
ik kan je niet laten gaan
toch moet ik afscheid nemen
zwaaien achter gordijnen.
27-07-‘02/19:27
Reacties op dit gedicht
| free: | Zondag, juli 28, 2002 10:29 |
| droevig mooi..... loslaten is t naarste in n leven maar soms moet je gewoon heb je geen keus... liefs free ~((O))~ |
|
| ~Marina~: | Zaterdag, juli 27, 2002 23:21 |
| maakt me triestig Angel... |
|
| waterval: | Zaterdag, juli 27, 2002 22:14 |
| met veel liefde geschreven...maar zo droevig... héél mooi gedicht.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2002 | ||
| Thema's: | ||